پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سفیر پیشین ایران در ترکمنستان گفت: طالبان نه از طریق نظامی، بلکه با نفوذ در مناطق و میان مردم توانستند بسیاری از مناطق افغانستان را به تصرف خود در بیاورند و در نهایت وارد کابل شوند. اینکه دیده می‌شود تعداد زیادی از مردم افغانستان از خانه و کاشانه خود آواره شدند، ناشی از ذهنیت قدیمی است که از طالبان دارند. به همین دلیل آن‌ها همچنان از این جریان ترس دارند و حتی ترک کردن افغانستان توسط اشرف غنی هم تا حدودی نشان از همین ترس دارد. معتقدم که آرام آرام این ترس فرو خواهد ریخت و خروج شهروندان از کشور کمتر خواهد شد. به همین جهت بود که طالبان به محض ورود به شهر‌ها اعلام کرد که هیچگونه برخورد سلبی با مردم نخواهند داشت و به نظرم این موضوع تا حد زیادی مؤثر واقع شده است. در نهایت بحث اصلی این است که آیا طالبان راضی می‌شود حکومت مشارکتی تشکیل دهد یا خیر.

شکی وجود ندارد که نیروهای ناتو با خروج آمریکایی‌ها وارد فاز انفعالی می‌شوند که برای آنها تبعات زیادی دارد اما مساله اینجاست که رئیس‌جمهوری آمریکا به هیچ وجه به این مساله توجه نمی‌کند و عملاً این موضوع برای او مهم نیست.

ولیعهد عربستان برای مانور روانی و همچنین فائق آمدن بر جوسازی‌های داخل کشورش وارد منطقه جنوب آسیا شد.محمدرضا فرقانی» سفیر پیشین ایران در ترکمنستان با اشاره به سفرهای ولیعهد سعودی به پاکستان و هند در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: سفر محمدبن سلمان به پاکستان و هند را می‌توان از زوایای مختلفی مورد تحلیل قرار داد اما به نظرم مهمترین دلیل سفر وی به این دو کشور، ایجاد و خلق یک مانور رسانه‌ای با درون مایه سیاسی و اقتصادی بود که البته مانور رسانه‌ای برای او بیش از هر مولفه دیگر اهمیت دارد.

در شرایط کنونی که دشمنان نظام در صدد تنگ‌تر کردن حلقه تحریم علیه ایران هستند نقش سازنده سفرا و سفارتخانه‌ها در برون رفت از شرایط این‌چنینی بسیار موثر خواهد بود.البته طرح این موضوع به معنای نگاه به خارج به عنوان تنها راه برون رفت از مشکلات و پیچیدگی‌های اقتصادی نیست و تحولات دهه‌ها و به‌ویژه سال‌های اخیر به روشنی این واقعیت را به اثبات رسانده که بهترین و موثرترین راهکار برای مرتفع سازی مشکلات اقتصادی به تکیه بر ظرفیت‌ها و توانمندی‌های داخلی معطوف می‌شود که در قالب سیاست‌های موسوم به اقتصاد مقاومتی، به‌صورتی دقیق، این اصل خطیر، تبیین و واکاوی شده است، بنابراین با همه این اوصاف، مغفول ماندن از ظرفیت‌های بیرونی و خارجی امری منطقی محسوب نمی‌شود و اساسا در سیاست‌های اقتصاد مقاومتی ضمن تأکید بر اقتصاد درون زا به توجه بر ظرفیت‌های بیرونی اشاره شده است.